Beringen mijn
De steenkoolmijn van Beringen was één van de zeven mijnen van het Kempens steenkoolbekken.Op 28 oktober 1989 werd de mijn gesloten. Slechts een klein deel van de steenkolenlagen was ontgonnen.
Reeds in 1986 kwam er een mijnmuseum op het terrein dat uitgebouwd werd tot het Vlaams Mijnmuseum. De meeste gebouwen van de mijn bleven bewaard en zijn beschermd. De site in Beringen geeft een goed beeld van hoe een Limburgse steenkoolmijn er uit zag. Vanuit het mijnmuseum kan de bezoeker het grootschalige industriële karakter van het vroegere mijnbedrijf ervaren. Er werd 1,5 miljoen euro besteed aan de restauratie van vier sinds 1993 beschermde koeltorens op de mijnsite. Deze werden gebouwd in de jaren 1923, 1926, 1942 en 1952 en dienden om het water van de elektriciteitscentrale af te koelen voor hergebruik. Er werd 1,4 miljoen euro vrijgemaakt voor de restauratie van de kolenwasserij.[1]. Met 100.000 m2 aan beschermd gebouwenpatrimonium is Beringen-Mijn de grootste industriële erfgoedsite in Vlaanderen. Onder de naam be-MINE werd de site herbestemd als toeristisch-recreatief project. |